එදා දෙව් මැදුරේ සිට ඇරඹුණු ඒ ගමන

ඒ හිමිදිරි උදැසන

සැබවින් ම සුන්දර උදෑසනකි.

අපේ පෙම් සිහින සැබෑ විය.

පුජාසනය මත දැල් වූ

ඉටි පහන් දැල්ල

අපේ ජීවිත ආලෝකමත් කල බව

මම දුටිමි.

කන්තාරු කණ්ඩායම

ලයාන්විත ස්වරයෙන් ගැයූ

ආශිර්වාද ගීත ප්‍රාර්ථනාවන්

දෙමව්පිය වැඩිහිටි ආශිර්වාද මැද

විවාහ චාරිත්‍ර ඉටුකළ

පුජා ප්‍රසාදී තුමන් ගේ

ගැඹුරු හඬින්

අප හදවත් තුළ ජීවමාන වුයේ

අප වෙනුවෙන් දිවි පිදූ

ජේසුස් වහන්සේ බව සැබෑය

" එපිසා ........5/30 චේදයේ සිට අවසානය දක්වා කරුණු පහදා දෙමින් අපේ හදවත් තුලට උන්වහන්සේ සමීප වූ සේක

" සෑම පුරුෂයකුම තමාට මෙන් තම භාර්යාවට ප්‍රේම කල යුතුය. සැම භාර්යවක්ම තම ස්වාමි පුරුෂයාට ගෞරවය දැක්විය යුතුය

ස්වාමිනි ........

ඒ එදා අප විවාහ වූ දවසේ

මා සවනත වැටුන හඬයි

එත් අද ඇසෙන්නේ .............

බිරිය දරුවන් ද සැමියා ද දමා

අනියම් පුරුෂයා සමග දිවි නසා ගනී..........

බිරිඳ මරා සැමියා වස බොයි

වෙනත් ගැහැනියක සමග සිටි සැමියාට පිහි පහර

අනියම පුරුෂයා සමග සිටියදී

බිරිය මාරු තුරුලට

සැමියාගේ බීමත් කම නිසා

බිරිය දරුවන් සමග වස බෝයි.

ස්වාමිනි ..............

මේ තත්වයට කුමක් කරමුද ?

ඒ මෝඩ මිනිසුන්  වෙනුවෙන්

අනුකම්පා කරනවා හැරෙන්නට

කල යුත්තේ කුමක්දැයි නොතේරේ ..........

එදා ඔබ වහන්සේ පවසූ පරිදි අපි දෙදෙනා ඇත්තෙන්ම දෙදෙනෙකු නොව එක් අයෙක්මය අපි එදා මුදු පැළඳ පොරොන්දු වූ ආදරය අපි අපේ මුදු රහිත වුවද ඒ ආදරය සෙනහසින් රැකගෙන සිටිමු

ජෙසුනී.............

රාගයෙන්, ආශාවන්ගෙන්  මනමත් වූ මෝඩ තිරිසන් මිනිසුන් වෙනුවෙන් අනුකම්පා කරනවා හැරෙන්න අපි තවත් මොනවා කරන්නද

ජේසුනි...........

මේ මෝඩ මිනිසුන්ට අනුකම්පා කරන්න

අපි ඔබවහන්සේට ප්‍රශංසා කරමින්

ප්‍රේමයට නිගරුව දිවි ගෙවන

පරාජිතයන්ගේ ඒ පරාජිත

කතන්දර නොඇසෙන්නට

අපි අපේ දෙසවන් වලට

ඇඟිලි ගසාගෙන

ඔබ වහන්සේගේ දේව වචනය ඇතුලත්

ඒ ශුද්ධවූ බයිබලය

පෙරළා කියවමු

මිනිසෙක් තමාගේ  පියාද මවද අත්හැර සිය භාර්යාවට ඇලුම් වන්නේය

ඒ දෙදෙනා එක්කෙනෙක් වන්නේය

එදා දෙව් මැදුරේ සිට

ඇරඹුණු ඒ ගමන

දෙව්මැදුරේ කෙලවර

සුව සාන්ත මිහිදන් බිමේ

පස් කඳ උඩින් පැන

අපට හිමි මිනී වල තුල

සැඟවෙන තුරු ..............

විවාහය ගැනත් විවාහ දිවිය ගැනත්

කිතුනුවන් වශයෙන් අප

දන උගත් දේ අනුව

මිනිසත් බව සමග

ජීවත් වනතුරු අපි

ආදරයෙන් වෙළී සිටිමු.

ප්‍රේමයෙන් වෙළී සිටිමු.

ඇයි ජෙසුනී......................

ඒ සද්ධර්මය නොරුස්සන මෙවන් ලෝකයක් තුල

ඔවුනට අනුකම්පා කල මැනව

ශුද්ධ ලියවිලි තේරුම් ගැනීමට

තවත් එක් වතාවක් හෝ ඔවුන් වෙත

ශුද්ධාත්මයානන් වැඩම කොට

සිතන්නට ඉඩ දෙනු මැනව

කාලය වෙන් කල මැනව

ආමෙන් ........................