උපහාස හා අපහාස මුසු සංවාද කවි 01

ඉතිහාසයහි ඉතා ඈතට දිවෙන ජන කවිය මානව සමාජයත්  සමග වර්ධනය වුවක්ද ව්‍යාප්ත වුවක්ද වෙයි.

සංවාද කවිය ද එහිම අංගයක් හැටියට වැඩීගිය අයුරක් දක්නට ලැබේ. අප රටේ සංවාද කවි පොදු ජනතාව අතර බෙහෙවින් ජනප්‍රියව පැතිර ගොස් ඇත්තේ 18 වෙනි සියවසේ මුල් කාර්තුව තෙක්  පමණකැයි සිතිය හැකිය . කවි ශක්තියෙන් පරිපෝෂිත සුළු පිරිසකුත් යම්තම් හැකියාව ඇති කවීන් වැඩි පිරිසකුත් කියූ සංවාද කවි රැසක්  නූතන ජන කවි සාහිත්‍යට ඇතුලත් කොට ඇත . මේවා වැඩි කොටසක් මහනුවර හා රුහුණු යුගයට අයත් වේ. මේ එවක් සංවාද කවි කිහිපයකි .

• මහනුවර යුගයේ සිංහල රජුගේ කවිකාර මඩුවේ තරගයකදී කැකිරි ගොඩයාගේ මුවින් මෙසේ කවියක් ගිලිහුණේය .

ඇතුල් පැත්ත පිට පැත්ත නොදන්නා

කිතුල් පිත්ත උඩ පියවර මැන්නා

උකුල් ඇටෙත් උගේ එලියට පැන්නා

එහෙව් එකත් කවි කීමට එන්නා   

• ඊට ක්ෂණික පිලිතුර

මුට මුගේ මව් බඩ ගැබ්බ්රින් සිටි කල එදිනේ

රැට කැකිරි ගෙඩියක් උයා කුසගින්නට කාපු තැනේ

ඊට බඩේ රුජා පැහැර මේකා උත්පාද උනේ

මුට ඒක තමයි කැකිරිගොඩ නම හාමුදුරුවනේ

•  වෙදකමින් සුවය නොලැබී ලෙඩෙක් මළේය. මෙයින් කෝපවූ ළඟ සිටි ඇවැස්ස නැයෙක් වෙද රාළට මෙසේ කීය.

තව වෙදකම් නොකර ඉන්න

බැඳලා ගනිමු මූ මරන්න

• මෙයින් බියට පත්වූනේ වෙදරාල නොවේ. සුදුසු යමක් කිරීමේ හුරුබුහුටි ඔහු

ගිය පණ වත් ගෙන්නගන්න

වරා කිරෙන් දෙමු බලන්න

• යනු කියමින් බෙහෙත් ගුලියක් මඩිස්සලෙන් එලියට ඇද්දේය මෙයින් විශ්මයට පත් නෑදෑයෝ වරා කිරි සෙවීමට ඒ මේ අත දිව්වෝය. ඔයින් මෙයින් ඉඩකඩ පෑදුනුවේද රාල වහ වහා ගෙදර ගොස් පණ බේරා ගත්තේය